چرا باید گوشی خود را روت کنیم‌ ؛ 40 دلیل برای روت کردن گوشی اندروید

به عنوان یک کاربر اندرویدی مطمئنم این کلمه را یکی دو باری شنیده‌اید: روت کردن. طبق آمار کسپراسکای، 7.6% تمام کاربران اندروید گوشیشان را روت می‌کنند؛ اما اینجا قصد ما این است که با آن 92.4 درصدی که روت نمی‌کنند، صحبت کنیم.

روت کردن به شما امکان می‌دهد موانع را حذف کرده و سیستم اندروید را تا سطح کم‌نظیری از کنترل‌شوندگی باز کنید. با روت کردن می‌توانید تقریباً تک‌تک وجوه دستگاه خود را کنترل کرده و کاری کنید که نرم‌افزار آن، همان طوری که شما می‌خواهید کار کند. دیگر برده‌ی OEMها و پشتیبانی کند (یا حتی ناموجود!)، نرم‌افزارهای پفکی (اصطلاحاً «پف‌افزار») و انتخاب‌های سؤال‌برانگیزشان نخواهید بود. در عوض این شمایید که تصمیم می‌گیرد چه چیزی روی گوشیتان باقی بماند و چه چیزی نماند.

منتهی روت کردن چیزی فراتر از این دست‌دست‌کردن‌های باحال و پرمشتری است، روت کردن راهی برای بهبود دستگاه و افزایش عمر دستگاه‌های قدیمی نیز می‌باشد. این راهی است برای آزاد کردن خود از زیر نظارت گوگل و راهی است برای ارتقای ایمنی. روت کردن به شما امکان می‌دهد کارآمدی برنامه‌ها را تقویت کرده و حتی نحوه عملکرد سخت‌افزار را هم بهبود ببخشید. این کار شما را در حالی که مجبور به تکیه کردن بر بی‌کفایتی‌های OEMها و اپراتورها نیستید، مسئول کامل داده‌هایتان قرار می‌دهد.

افزودن قابلیت‌های جدید

چند مزیت اول روت کردن همگی درباره قابلیت‌ها هستند؛ با دسترسی فراکاربری می‌توانید قابلیت‌های نرم‌افزاری‌ای را که گوشیتان هیچ‌وقت نداشته به آن اضافه کنید.

1- دریافت قابلیت‌های پوسته‌های OEM

از آنجایی که سیستم اندروید متن‌باز (اپن‌سورس) است، بسیاری از تولیدکنندگان قابلیت‌ها و تم‌هایی را روی نسخه‌ی پایه‌ی اندروید سوار می‌کنند؛ این‌ها پوسته‌های OEM یا پوسته‌های Original Equipment Manufacturer (سازنده اصلی دستگاه) نامیده می‌شوند. با وجود اینکه احتمال کپی شدن این قابلیت‌ها توسط تولیدکنندگان (یا OEMهای) دیگر وجود دارد، اما عموماً در انحصار یک برند باقی می‌مانند.

با روت کردن، می‌توانید این مشکل را رفع کنید. با کمک ماژول‌های Magisk یا Xposed و کمک برنامه‌های روت کردن معمولاً می‌توانید قابلیت‌های پوسته‌های OEM جدید را، کمی پس از منتشر شدنشان، روی هر مدل گوشی‌ای نصب کنید.

یکی از نمونه‌های این قضیه، فیلتر نور آبی‌ای می‌باشد که سامسونگ چندین سال پیش به پوسته OEM خود اضافه کرد. هرچند می‌توانید بدون روت کردن هم به رقابت با این ویژگی بپردازید، اما عموماً فقط یک پوشش قرمز تیره نسیبتان می‌شود که فرکانس‌های نور آبی مضری که توسط صفحه‌نمایش گوشیتان منتشر می‌شوند را کاملاً حذف نمی‌کند. اما با روت کردن، برنامه‌ای مانند CF.lumen قادر خواهد بود قابلیت صفحه‌نمایش مبنی بر نمایش نور آبی را حذف کرده، در نتیجه از چشمانتان محافظت کند و کمکتان کند شب‌ها زودتر به خواب بروید.

2- دریافت ویژگی‌هایی که در سیستم اندروید پیدا نمی‌شوند

روت کردن همچنین به شما امکان می‌دهد ویژگی‌های جدیدی را که در هیچ یک از نسخه‌های اندروید پیدا نمی‌شوند، به دستگاهتان اضافه کنید. این ویژگی‌ها غالباً نیازمند کرنل‌های سفارشی هستند؛ نسخه‌های اصلاح‌شده‌ای از فریمورها که ارتباط میان نرم‌افزارها و سخت‌افزارها را کنترل می‌کنند. کرنل‌های سفارشی‌ای همچون ElementalX می‌توانند ویژگی‌هایی مانند Sweep2sleep – که به شما امکان می‌دهد با کشیدن انگشتتان روی بخش پایینی صفحه‌نمایش باعث خاموش شدن آن شوید – را به گوشی اضافه کنند. فقط با یک بوت‌لودر قفل‌گشایی‌شده و فلش کردن یک کرنل سفارشی است که می‌توانید این ویژگی را دریافت کنید.

3- دریافت اموجی‌های جدید

چیز دیگری که روت کردن امکان انجامش را به شما می‌دهد تغییر دادن اموجی‌ های در دسترس است. OEMهایی همچون اپل، گوگل و سامسونگ مجموعه‌ اموجی‌ های منحصر به فرد خودشان را دارند که در دستگاه‌های دیگر غیر قابل دسترس هستند. اما با روت کردن و داشتن برنامه EmoijiSwitch می‌توانید هر مجموعه‌ اموجی‌ای را که بخواهید به گوشی خود اضافه کنید. دلتان اموجی‌های iOS 12.1 را می‌خواهد؟ همین الان جزو داشته‌هایتان حسابش کنید! حتی می‌توانید اموجی‌های جدیدی را که قرار است با رابط کاربری Samsung Experience 10.0 بیایند را قبل از منتشر شدنشان به گوشی خود اضافه کنید.

ته و توی برنامه‌هایتان را در بیاورید

موارد بعد قابلیت‌هایی هستند که می‌توانید در برنامه‌های فعلی بازشان کنید؛ حتی بدون نصب برنامه‌هایی که هدف ساختشان، مصرف کاربران دستگاه‌های روت‌شده بوده است.

4- تقویت عملکرد فایل منیجر

با وجود اینکه برنامه مدیریت فایل درون‌سیستمیِ اکثر گوشی‌ها بسیار ساده است، اما امکان آن را دارید که آپشن‌های شخص ثالث متعددی برای کنترل وسیع‌تر فایل‌هایتان دانلود کنید. البته این منیجرها در حالت پیش‌فرض فقط می‌توانند فایل‌ها را در پوشه‌هایی که روت‌نشده هستند اداره کنند؛ منتهی وقتی که به آن‌ها دسترسی روت بدهید، سطح کاملاً جدیدی از مدیریت برایشان باز می‌شود.

به محض روت کردن، کنترل بسیار بیش‌تری بر دستگاه خود پیدا خواهید کرد. می‌توانید به فایل‌های APK تمام برنامه‌های گوشیتان، شامل پف‌افزارها (که یعنی حذف این پف‌افزارها به راحتی حذف کردن یک فایل خواهد بود)، دسترسی پیدا کنید. می‌توانید به منظور شکستن محدودیت‌هایی چون دسترسی محدود نتفلیکس به حالت PiP که فقط برای یک سری مدل‌های مشخص گوشی Huawei Mate 10 Pro باز است، فایل‌های سیستمی را ویرایش کنید. با کمک ویرایش‌های ویراستار build.prop می‌توانید شماره مدل گوشی Mate 10 پروی خود را به یکی از مدل‌های پشتیبانی‌شده تغییر داده و حال مد PiP را ببرید.

5- پاک کردن فایل‌های بدردنخور به صورت خودکار

با اینکه ما معمولاً استفاده از برنامه‌های پاکسازی فایل‌ها را به خاطر اینکه عمدتاً چیزی بیش از یک سری تأثیرات دل‌خوش‌کنکی ارائه نمی‌دهند پیشنهاد نمی‌کنیم، اما چندتایی برنامه خوب بینشان وجود دارد. SD Maid یکی از این برنامه‌هاست. نصب این برنامه را روی هر دستگاهی که بیش از یک سال عمر کرده باشد پیشنهاد می‌کنیم. کاری که SD Maid می‌کند این است که هارد درایو دستگاهتان را به دنبال باقی‌مانده داده‌های برنامه‌های حذف‌شده، پوشه‌های خالی و فایل‌های سیستمی بلااستفاده اسکن کرده و آن‌ها را برایتان حذف می‌کند.

مشکل اینجاست که SD Maid بدون روت کردن، دسترسی محدودی دارد، مخصوصاً به چیزهایی که برنامه‌های سیستمی را تغییر می‌دهند. با روت کردن، SD Maid قادر خواهد بود کل هارد درایو و کارت میکرواس‌دی دستگاهتان را اسکن کند. SD Maid می‌تواند فایل‌ها را اصلاح یا حذف کرده و تجربه کاملاً بهتری برایتان فراهم کند. و وقتی که آن را با قابلیت اجرای خودکارش ترکیب کنید، می‌توانید مطمئن باشید که گوشیتان مدت‌زمان بیش‌تری روانی و نرمی‌اش را حفظ خواهد کرد. 

6- مثل حرفه‌ای‌ها کرنل دستگاهتان را مدیریت کنید

کرنل (یا هسته اصلی) جزئی اساسی از گوشی است که ارتباط میان سخت‌افزار و نرم‌افزار را اداره می‌کند. کرنل پیش‌فرضی که روی سیستم اندروید سوار است طوری توسط OEMها طراحی شده تا هارد درایو تولیدی خودشان را مدیریت کرده و بر اساس آزمایشات آن‌ها به اجرا درآید. شما عملاً هیچ دسترسی‌ای به آن نداشته و نمی‌توانید تنظیماتش را تغییر دهید.

با روت کردن، قضیه تغییر می‌کند. بعد از روت می‌توانید یک کرنل سفارشی مانند ElementalX یا Franco Kernel فلش کرده و تنظیمات قابل توجهی در ترکیب آن ایجاد کنید. می‌توانید کارکرد هسته‌های طلایی (Gold) دستگاه را به منظور قدرت بیش‌تر به فرکانس بالاتری افزایش داده [یا اصطلاحاً آن‌ها را «اورکلاک» کنید] (هسته‌های طلایی هسته‌هایی هستند که در فعالیت‌هایی با مصرف شارژ بالا مورد استفاده قرار می‌گیرند) یا به منظور حفظ بیش‌تر شارژ باطری کارکرد آن‌ها را کاهش دهید (یا اصطلاحاً هسته‌ها را «آندرکلاک» کنید. همین کار را با هسته‌های نقره‌ای یا Silver نیز می‌توانید انجام دهید (هسته‌هایی نقره‌ای هسته‌هایی هستند که برای فعالیت‌های سبک مثل خواندن متون مورد استفاده قرار می‌گیرند). می‌توانید قدرت موتور ویبره را تنظیم کرده یا حتی صفحه‌نمایش گوشیتان را از نو کالیبره کنید.

حتی می‌توانید نحوه سر و کله زدن گوشی با عملکردهای گوناگونی که از عنوان مشهور گاورنر (Governor) استفاده می‌کنند را تغییر دهید. بعداً بیش‌تر درباره گاورنرها صحبت خواهیم کرد منتهی توضیح ساده‌اش این است که چگونگی تنظیم فرکانس CPU – توسط گوشی – بر اساس نوع عملکردی که هم‌اکنون در حال انجام است را کنترل می‌کند.

7- خودکار کردن فعالیت‌ها حتی بیش‌تر از پیش

Tasker یک برنامه خودکارسازی است که به شما امکان می‌دهد در گوشی خود عملکردهای گوناگونی را بر اساس یک سری محرکه‌های خاص، فعال کنید. این برنامه، برنامه‌‌‌ای قدرتمند است و می‌توانید در راحت‌ر کردن گشت و گذار در دستگاه، مفید باشد.

قضیه از این قرار است که هرچند بدون روت کردن هم می‌توان از Tasker استفاده کرد، اما سودرسانی عمده آن از طریق دسترسی روت‌شده است. سیستم اندروید به منظور حفاظت از داده‌های کاربر، مقدار دسترسی برنامه‌های شخص ثالث را محدود می‌کند. البته با داشتن دسترسی روت‌شده، می‌توانید برنامه‌ای همچون Tasker را تا خرخره پر از انرژی کنید و این به شما امکان خودکارسازی عملکردهایی را که قبلاً ممکن نبود، می‌دهد.

با Tasker و دسترسی روت‌شده، هر چیزی که روی گوشیتان هست می‌تواند خودکار شود. می‌توانید گوشیتان را طوری تنظیم کنید که وقتی به بلوتوث ماشین وصل می‌شود، جی‌پی‌اس را روشن کند. یا وقتی در حال رانندگی هستید، تمام پیامک‌ها توسط دستیار گوگل بلند خوانده شوند.

پلاگین‌هایی همچون Secure Settings و ReptiTouch وقتی Tasker دسترسی روت‌شده داشته باشد می‌توانند حتی قدرت کنترل بیش‌تری نسبت به پیش مهیا کنند. RepiTouch می‌تواند در بازی‌ها عملکردهای خاصی همچون ورود‌های روزانه را به صورت خودکار اجرا کند تا در نتیجه آن بدون اینکه مجبور باشید واقعاً وارد بازی شوید، جوایز را دریافت کنید.

8- تبدیل کردن برنامه‌های غیر سیستمی به برنامه‌های سیستمی

بعد از روت کردن می‌توانید برنامه‌هایی را دانلود کنید که سیستم‌عامل را طبق ترجیحات شما اصلاح می‌کنند. هرچند چون این برنامه‌ها از پلی استور نصب می‌شوند یا از منابع غیر به گوشی انتقال پیدا می‌کنند، یک سری برنامه‌های غیر سیستمی قلمداد می‌شوند که در دسترسی‌های خود، محدود هستند. به علاوه اگر روزی گوشیتان را به حالت کارخانه برگردانید، این برنامه‌ها را هم از دست خواهید داد.

با روت کردن شما قادر هستید این برنامه‌های غیر سیستمی را به برنامه‌های سیستمی تبدیل کنید. این برنامه‌ها وقتی برنامه‌ی سیستمی باشند، در صورت فکتوری ریست کردن گوشی حذف نخواهند شد. همچنین به لطف این تبدیل، انسجام عمیق‌تری با سیستم‌عامل پیدا کرده و به صورت بهینه‌تری روی دستگاهتان اجرا خواهند شد.

با کمک نسخه حرفه‌ای Titanium Backup می‌توانید هر برنامه شخص ثالثی را به یک برنامه سیستمی تبدیل کرده و حال مزیت‌هایش را ببرید. یکی از انتخاب‌های معمول این است که برنامه مدیریت فایل مورد علاقه‌تان را تبدیل به یک برنامه سیستمی کنید چراکه همیشه‌ی خدا به همچین برنامه‌ای نیاز خواهید داشت و فایل منیجرهای درون‌سیستمی بسیار محدود هستند. آپشن دیگر این است که لانچر سفارشی خود را به یک برنامه سیستمی تبدیل کنید تا آن را با Google Now منسجم کرده یا در رابط کاربری چندکاره‌ی اندروید Pie 9.0 به کارش بگیرید. 

9- ضبط باکیفیت‌تر تماس‌ها

با وجود اینکه در پلی استور لشکری از برنامه‌های ضبط تماس وجود دارد، اما متد استفاده‌شده توسط هر برنامه درجه‌ی موفقیت متفاوتی دارد. و به خاطر همین تنوع، بعضی برنامه‌ها ممکن است روی دستگاه‌های روت‌نشده کار کنند در حالی که بعضی دیگر ممکن است اینطور نباشند. به علاوه در اندروید 9.0 که جلوی فعالیت برنامه‌های روت‌نشده‌ی ضبط تماس را می‌گیرد، بهترین شانستان همان روت کردن است.

با روت کردن می‌توانید محدودیت‌های اندروید پای و محدودیت‌های اعمال‌شده توسط OEMها را دور بزنید. همچنین با دسترسی روت‌شده از آنجایی که برنامه‌های ضبط تماس می‌توانند مستقیماً از طریق تماس‌ها به صوت‌ها دسترسی پیدا کنند و مجبور نباشند دست به دامن راه‌های دیگر شوند، بهترین راه ضبط را فراهم می‌آورد. یکی از راه‌های محشر برای دستیابی به این امر، استفاده از برنامه BoldBeast می‌باشد که در صورت روت بودن دستگاه، حجم عظیمی از کنترل‌های مرتبط با کیفیت ضبط را در اختیارتان می‌گذارد.

10- فرمان‌های ترمینالی قدرتمندتر

Busybox معمولاً شاه‌چاقوی همه‌کاره‌ی سامانه‌های نهفته‌ی لینوکسی (Embedded Linux) است. این بدان خاطر است که با یک فایل، می‌توان بیش از 300 فرمان متداول را به هر سیستم‌عامل لینوکس‌مبنایی همچون اندروید اضافه کرد. Busybox فرمان‌های بیش‌تری در سطح ریشه‌ای در اختیار می‌گذارد که می‌توانند در تمام برنامه‌های شبیه‌ساز ترمینال مورد استفاده قرار بگیرند. واضح بخواهیم بگوییم، BusyBox فقط یک اپلیکیشن نیست؛ یک مجموعه‌فرمان است.

نصب Busybox، نیازمند روت بودن دستگاه است. با وجود اینکه شاید هرگز عملاً از آن استفاده نکنید، اما بعضی برنامه‌ها از آنجایی که به فرمان‌های اضافی نیاز دارند، محتاج عملکرد Busybox هستند. مثلاً برای نصب Ubuntu (یکی از توزیعات لینوکس) روی دستگاه اندروید خود، به Busybox نیاز دارید.

11- تقلب کردن در گیم‌ها!

روت کردن همچنین به شما امکان می‌دهد که در گیم‌های موبایلی تقلب کنید. با وجود اینکه بدون روت کردن هم امکان دستیابی به روش‌های انجام این کار وجود دارد اما با روت کردن قدرت کنترل فوق‌العاده بالاتری خواهید داشت. بعضی ابزارها به شما اجازه می‌دهند جان خود و همچنین پول مخصوص آن بازی را بی‌نهایت کنید، خریدهای درون‌برنامه‌ای را برای خود رایگان کنید و بسیاری دیگر. البته که ما بر تقلب کردن صحه نگذاشته و از آن چشم‌پوشی نمی‌کنیم اما خب یک سری چیزها را در چنته داشتن همیشه چیز خوبی است.

ارتقای سطح امنیت

می‌گویند روت کردن امنیت دستگاه را پایین می‌آورد. چنین چیزی به هیچ وجه درست نیست؛ تا زمانی که برای توزیع مناسب دسترسی‌های اَبَر‌کاربری از یک برنامه مدیریت روت استفاده کنید، در واقع دارید امنیت کلی گوشیتان را هم با روت کردن ارتقا می‌دهید. 

12- ابزارهای بیش‌تر امنیتی

هرچند اندروید طی سال‌ها از لحاظ امنیتی بهتر شده است، اما با «بی‌عیب و نقص» فاصله‌ی بسیار دارد. به خاطر حملات بی‌شماری که علیه این پلتفرم صورت گرفته، این پلتفرم در واقع از لحاظ ناامنی شهرتی کسب کرده که تا به امروز نیز ادامه داشته است. با وجود اینکه همیشه می‌توانید منتظر گوگل بمانید تا امنیت سیستم را بهبود ببخشد یا می‌توانید از گوشی‌هایی همچون BlackBeryy KEY2 استفاده کنید، اما همچنین می‌توانید با روت کردن، امنیت خود را ارتقا بدهید.

بگذارید رک بگوییم، روت کردن گوشی شما را در معرض آسیب‌پذیری بیش‌تری قرار می‌دهد چراکه برای خودتان (و بنابراین برای دیگران) دسترسی به سطح ریشه‌ای دستگاه را فراهم کرده‌اید. هرچند با این دسترسی، همچنین می‌توانید استحکامات دفاعی خود را هم بهتر بچینید!

یک سری رام‌های سفارشی وجود دارند که از لحاظ امنیتی نسبت به اندروید خام عملکرد بسیار بهتری دارند. LineageOS (که قبلاً به نام CyanogenMod مشهور بود) یک نمونه از این دست است که قابلیتی درون‌سیستمی مشهور به گارد حریم شخصی دارد. این قابلیت کنترل شدیدی بر مجوزهای قابل دسترس تک‌تک برنامه‌ها در اختیار کاربر می‌گذارد. بی‌تردید یکی از ایمن‌ترین رام‌های موجود Copperhead OS است که منحصراً بر محافظت از امنیت و حریم شخصی شما تمرکز دارد. این رام کرنل را محکم کرده، آپدیت‌های امنیتی را به محض بیرون آمدن دریافت کرده، شامل یک فایروال بوده و بسیاری قابلیت‌های دیگر دارد. هرچند محدود به دستگاه‌های پیکسل است (به استثنای Pixel 3 و 3 XL تا به لحظه‌ی نگارش این متن) یکی از بهترین انتخاب‌های موجود برای کاربران گوشی‌های هوشمندی می‌باشد که می‌خواهند از داده‌هایشان محافظت کنند.

بعد می‌رسیم به فایروال‌ها. با یک فایروال، می‌توانید دسترسی برنامه‌ها به اینترنت را جداگانه مدیریت کنید. هرچند گزینه‌های غیر روتی‌ای هم وجود دارند که عملکرد مشابهی ارائه می‌دهند، اما آن‌ها نیازمند استفاده از وی‌پی‌ان هستند. با برنامه AFWall+، می‌توانید بدون نیاز به وی‌پی‌ان به این امر دست پیدا کنید. این کار به شما امکان می‌دهد وی‌پی‌ان خود را برای حافظت بیش‌تر استفاده کنید.

13- بروزرسانی گوشی‌های قدیمی

پس از گذشت حدود دو سال، اکثر OEMها بیرون دادن آپدیت برای یک گوشی را متوقف می‌کنند. در حال حاضر، بروزرسانی بیش از حد برای تولیدکنندگان به صرفه نیست چراکه آن‌ها ترجیح می‌دهند کاربران یک دستگاه جدید بخرند. اما آن‌هایی که نمی‌توانند دستگاهشان را به یک بهترش ارتقا بدهند گیر یک گوشی ناامن افتاده‌اند که از نرم‌افزار قدیمیِ دارای نقاط ضعف و باگ (خرابی) استفاده می‌کند؛ مشکلاتی که گوگل در نسخه‌های حال حاضر حلشان کرده است. مشکل بزرگ دیگر این است که گوشی‌های فوق‌العاده زیادی بعد از گذشت یک سال رها می‌شوند که این باعث می‌شود گوشی‌های تقریباً نو نیز ناامن شوند. مثال بارز این مسئله کمپانی LeEco است که پس از گذشت یک سال از عرضه اولین گوشی خود در بازار، بخش عملیاتی خود در آمریکا را تعطیل کرد.

نکته محشر درباره روت کردن این است که پس از آن، گوشی‌های فراوانی توسط توسعه‌دهندگان از طریق رام‌های سفارشی پشتیبانی می‌شوند. با نصب یک رام سفارشی، می‌توانید گوشی خود را به نسخه‌ی جدیدی از اندروید بروزرسانی کنید. بسته به پشتیبانی، این بروزرسانی ممکن است یک آپدیت نرم‌افزاری باشد، منتهی گوشی‌هایی هم وجود دارند که پشتیبانی‌های بیش‌تر نیز دریافت می‌کنند. نکته‌ی مهم‌تر آن است که پچ‌های امنیتی معمولاً هر ماه توسط توسعه‌دهنده منتشر می‌شوند. این بدان معناست که گوشیتان تا سال‌ها پس از توقف پشتیبانی OEM، همچنان امن باقی خواهد ماند.

14- بیرون انداختن دیگران از شبکه وای‌فای خود

افراد بسیاری برای شبکه‌ی وای‌فای خانگی خود از پسوردهای افتضاح استفاده می‌کنند. چه پسورد همانی باشد که به صورت پیش‌فرض توسط فنی‌کار خدمات‌دهنده اینترنتی تنظیم شده باشد چه خودمان درستش کرده باشیم، رمزگشایی کردن پسوردهای ساده و وصل شدن به شبکه برای بعضی‌ها کار آسانی است. در نتیجه، یک سری از همسایگانتان در شبکه‌ی شما ول می‌چرخند که این برای آن‌ها دسترسی رایگان به شبکه وب (و محتملاً فایل‌های موجود روی دستگاه شما) را فراهم می‌کند.

اینجا مشکل بزرگ این است که ISPها همه ترافیک را از سمت مودمی که مال شماست قلمداد می‌کنند؛ حتی اگر کسی در حال دزدی از اینترنت شما باشد. بنابراین هرکاری که آن‌ها روی شبکه شما انجام دهند، شما مسئول آن خواهید بود. و این شامل تماشای فیلم‌های غیر قانونی یا دانلود کردن موسیقی‌های دزدی هم می‌شود که ممکن است منجر به هزینه‌های هنگفتی برای شما شود.

با یک دستگاه اندروید روت‌شده، نه تنها می‌توانید ببینید چه کسی روی شبکه‌ی شما است، بلکه می‌توانید با فشردن یک کلید آن‌ها را بیرون نیز بیاندازید.

15- مدیریت بهتر مجوزها

قبل از اندروید 6.0 Marshmallow، وقتی پای اجازه دسترسی برنامه‌ها به داده‌ها در میان بود، سیستم اندروید خیلی آسان می‌گرفت. برنامه‌ها اغلب از مجوزهای گروهی‌ای استفاده می‌کردند که به آن‌ها امکان می‌داد استفاده از حسگرهای متفاوت، حتی شامل آن‌هایی که بهشان نیازی ندارند را، درخواست کنند. و با این داده‌ها آن برنامه‌ها می‌توانستند شما را ردیابی کرده یا اطلاعاتتان را به بازاریاب‌ها بفروشند.

این قضیه در اندروید مارشملو تغییر کرد. برنامه‌ها مجبور شدند فقط مجوزهایی را درخواست کنند که واقعاً به آن‌ها نیاز دارند. البته تا لحظه نگارش این مقاله، 29.9% کاربران اندروید در حال استفاده از نسخه‌ای قدیمی‌تر از اندروید مارشملو می‌باشند. به علاوه، تا همین چند وقت پیش، گوگل برنامه‌ها را ملزم نمی‌کرد که به هنگام ساخت یک برنامه، هدفشان را روی نسخه‌های جدید سیستم اندروید بگذارند. این به آن‌ها امکان می‌داد برنامه‌هایی بسازند که از ابزارهای نسخه‌های قدیمی‌تر از مارشملو استفاده می‌کردند. و با وجود اینکه حالا گوگل به منظور اصلاح این قضیه خط مشی مناسبی را برقرار کرده، باز هم روت کردن است که حفاظت بهتری ارائه می‌دهد.

با Xposrd Framework و XPrivacy می‌توانید مدل مجوزهای جدید مارشملو به روی گوشی‌های قدیمی که هرگز آپدیتی به اندروید 6.0 دریافت نخواهند کرد، اضافه کنید. برای دستگاه‌های جدیدتر هم می‌توانید از همین ابزار برای خوراندن مجوزهای جعلی به برنامه‌ها استفاده کنید. بدین صورت، حتی اگر برنامه‌ای دسترسی به حسگری را درخواست کند که نیازی به آن ندارد، به جای محدود کردن دسترسی‌اش که ممکن است باعث خراب شدن برنامه شود، می‌توانید استفاده از آن را ادامه داده اما داده‌های جعلی برایش فراهم کنید.

ارتقای سخت‌افزار

زیبایی اندروید به تنوع انتخاب گوشی‌هایش است؛ اگر پول برایتان مسئله‌ای نباشد می‌توانید یک پرچم‌دارش را بگیرید و اگر در مضیقه باشید، یک پایین‌رده‌اش را. اگر از یک گوشی پایین‌رده استفاده می‌کنید و می‌خواهید سطح سخت‌افزاری آن را به حد اعلی برسانید، روت کردن راه حل‌های متعددی پیشنهاد می‌دهد.

16- تقویت عملکرد شنیداری

یکی از محبوب‌ترین مودها برای دستگاه‌های اندروید روت‌شده، Viper4Android است. Viper4Android یک تعدیل‌کننده صوتی است که می‌تواند روی بلندگوهای گوشیتان معجزه کند. این برنامه می‌تواند قابلیت شنیداری گوشیتان را از طریق ارتقای باس (bass) بهبود ببخشد. Viper4Android با ارتقای باس، وقتی که گوشی به هدفون متصل باشد، یک صدای محصور و فراگیر مجازی ایجاد می‌کند.

ابزارها و آپشن‌های موجود در این برنامه، فوق‌العاده بیش‌تر از آن هستند که بتوان در این مقاله آن‌ها را پوشش داد.

17- ویبره خوب

ترکیبی که اغلب به آن نمی‌اندیشیم مگر اینکه عملکرد ضعیفی داشته باشد، موتور ویبره است. این موتور در بحث چگونگی تعامل ما با گوشیمان بسیار بااهمیت است، چراکه اغلب اوقات تنها هشداری است که برای نوتیفیکیشن‌ها دریافت می‌کنیم. OEMها بعضی وقت‌ها درباره این موتور خسیس‌بازی درمی‌آورند که همین منجر به ویبره ضعیف و وجود پیام‌های از دست‌رفته‌ی فراوان می‌شود.

با ElementalX می‌توانید بازخورد این موتور لامسه‌ای را تنظیم کنید. هنگام استفاده از این کرنل و برنامه‌ی همراه و مکاتبه‌گرش، EX Kernel Manager، می‌توانید شدت ویبره را قوی‌تر یا ضعیف‌تر تنظیم کنید. این قابلیتی است که می‌تواند یک دنیا تفاوت ایجاد کند و ندرتاً در گوشی‌های روت‌نشده موجود است (به جز LG UX 6.0+).

18- جلوگیری از تمام شدن زودهنگام شارژ

OEMها یک راه برای کمک به حفظ عمر باطری گوشی‌هایشان دارند: کاربران را مقدور سازند که شارژ کردن را قبل از رد شدن از درصدی مشخص متوقف کنند، به بیان دقیق‌تر 80%. با این کار، کاربر می‌تواند فشار وارده بر باطری را هنگام شارژ کردن تا 100% بکاهد.

تا کنون هیچ گوشی‌سازی چنین قابلیتی مهیا نکرده اما روت کردن راه حلی به ما ارائه می‌دهد. با استفاده از برنامه Battery Charge Limit می‌توانید شارژ کردن را به درصدی مشخص محدود کنید. این کار از باطری در برار فشار و حرارت غیر ضروری محافظت می‌کند. هرچند دوست داشتیم کنترل بیش‌تری در اختیار داشته باشیم، مثلاً نوتیفیکیشنی که در 20% بگوید گوشی خود را شارژ کنید، اما همین بهترین راه حلی است که داریم و خیلی بهتر از هیچی است.

19- بلندگویی برای خود بسازید

با یک دستگاه روت‌شده می‌توانید به بخش گیرنده‌ی صدا در هنگام تماس (earpiece) این امکان را بدهید که به عنوان یک بلندگو عمل کند. بدین صورت حتی اگر دستگاهتان به صورت پیش‌فرض شامل بلندگوهای استریو (سه‌بعدی) نباشد، می‌توانید لذت داشتن این قابلیت را بچشید. یکی از بهترین نمونه‌های این قابلیت در OnePlus 6 یافت می‌شود. با یک ماژول Magisk (بعداً بیش‌تر راجع به آن حرف می‌زنیم) می‌توانید این قابلیت را فعال کرده و هم با بلندگوی زیر گوشی و هم با earpiece گوشی، از صوت دستگاه لذت ببرید. هرچند این قابلیت بی‌عیب و نقص نیست، اما هنوز هم یک دنیا بهتر از یک ‌بلندگوی تک بعدی است.

20- دریافت تاچ سه‌بعدی اپل

3D Touch اپل یک قابلیت منحصر به فرد است که به شما امکان می‌دهد با اعمال مقدار معینی نیرو بر صفحه‌نمایش، گزینه‌های منحصر به فردی برای برنامه‌ها باز کنید. هرچند این تکنولوژی – که با هوآوی Mate S آغاز به کار کرد – نیازمند سخت‌افزار خاصی است، اما با با روت کردن و ماژول XPosed، می‌توانید آن را شبیه‌سازی کنید. این ماژول، فرمان فشار طولانی (لانگ‌پرس) و گزینه‌های آن را با یک لمس فشاریِ خاص جایگزین می‌کند. با یک سری تنظیمات می‌توانید لانگ‌پرس‌های تصادفی را برطرف کرده یا باز کردن منوها را راحت‌تر کنید.

21- شبیه‌سازی ژیروسکوپ روی گوشی‌های که همچین قابلیتی ندارند

با وجود اینکه ژیروسکوپ، یک حسگر بسیار رایج در گوشی‌های پرچمدار است، اما دستگاه‌های میان‌رده‌ی متعددی وجود دارند که شامل همچین حسگری نمی‌شوند. برنامه‌هایی که از Google Cardboard استفاده می‌کنند از اجرا روی گوشی‌هایی که ژیروسکوپ ندارند، سر باز می‌زنند. همین ماجرا برای بسیاری از برنامه‌های واقعیت‌افزوده و بازی‌ها نیز صادق است. با برنامه VirtualSensor از ماژول Xposed و یک دستگاه روت‌شده می‌توانید با استفاده از داده‌های حسگرهای دیگر همچون قطب‌نما و شتاب‌سنج، برنامه‌ها را طوری فریب دهید که باور کنند در حال دریافت داده‌های ژیروسکوپی هستند. بدین صورت می‌توانید برنامه‌ها را به صورت عادی و بدون هیچ مشکلی اجرا کنید.

22- تنظیم سطح روشنایی صفحه‌نمایش

بدون روت کردن سطح روشنایی گوشیتان روی هر مقداری تنظیم می‌شود که OEM گوشی مهیا کرده باشد. با وجود اینکه سطوح روشنایی اصولاً توسط سخت‌افزار صفحه‌نمایش محدود هستند، اغلب، OEM بیش از حد محدودیت‌های صفحه‌نمایش از آن کار نمی‌کشد. اما با روت کردن گوشی، شما می‌توانید.

با برنامه Brightness Tweak می‌توانید سطح کمینه‌ی روشنایی گوشیتان را بکاهید. معمولاً می‌توانید سطح صفحه‌نمایش را در حد چند نیت (مقیاس مورد استفاده برای اندازه‌گیری روشنایی) کاهش دهید منتهی همان چند نیت هم تفاوت قابل توجهی ایجاد می‌کنند.

 با کرنل سفارشی ElementalX می‌توانید ویجتی از همان توسعه‌دهنده نصب کنید. این ویجت مشابه حالت LG G7 ThinQ’s Super Bright Mode عمل می‌کند؛ با برگزیدن ویجت، سطح روشنایی صفحه‌نمایشتان به صورت آنی با افزایش حداکثر 20 درصدی به روشنایی بیشینه‌ی «حقیقی» و کامل خود می‌رسد. هرچند بر خلاف آپشن LG، این برنامه یک حالت «Automatic Mode» (حالت خودکار) هم دارد که به هنگام حضور در فضای باز، High Brightness Mode (حالت روشنایی بالا) را روشن می‌کند.

کنترل داده‌هایتان را به چنگ بگیرید

داده‌های واقع روی گوشیتان ارزشمند هستند؛ تشکیلات متعددی، از تولیدکنندگان سخت‌افزار تا توسعه‌دهنده نرم‌افزار (گوگل) و اپراتورهای همراه گرفته، همگی می‌خواهند به خاطر سود خودشان این داده‌ها را تحلیل کنند. اما هرچه نباشد این‌ها مال شخص شما هستند، و خوشبختانه می‌توان از روت کردن کمک گرفت و آن‌ها را همچنان مال خود نگه داشت.

23- بکاپ‌های مطمئن‌تر

در یک دستگاه روت‌نشده بکاپ‌ها محدود هستند. گوگل به شما امکان می‌دهد از اکثر داده‌های مهم خود همچون اس‌ام‌اس‌ها، تاریخچه تماس و حتی پسوردهای وای‌فای بکاپ تهیه کنید منتهی این امر به صورت خودکار و بدون داشتن توانایی اجرای دستی بکاپ‌گیری رخ می‌دهد. این بدان معناست که اگر زمانی مجبور به ریست کردن گوشیتان شوید، مجبورید امیدوار باشید که گوگل‌درایو جدیداً بکاپی تهیه کرده باشد. یا مجبورید به وسیله استفاده از برنامه‌های متنوع دیگر، یک بکاپ نسبتاً کامل برای خود تهیه کنید.

روت کردن این وابستگی به گوگل را برطرف کرده و به شما قابلیت تهیه بکاپ‌های کامل از کل گوشیتان را می‌دهد. TWRP یک نرم‌افزار ریکاوری سفارشی است که به شما امکان می‌دهد با استفاده از فلش مموری NANDroid بکاپ تهیه کنید. و با وجود اینکه TWRP لازمه‌ی روت کردن نیست، اما معمولاً با روت کردن در ارتباط است چراکه راحت‌ترین راه را برای روت کردن دستگاه مهیا می‌کند.

بکاپ‌های NANDroid کپی‌های کاملی از کل داده‌هایتان هستند. با NANDroid یک کپی دقیق از وضعیت فعلی گوشیتان – شامل سیستم عامل، تمام برنامه‌ها، عکس‌ها، تنظیمات سیستم و… – درست می‌کنید. تنها چیزهاییی که نمی‌توانید از آن‌ها بکاپ بگیرید، فایل‌های شخصی موجود در حافظه داخلی یا کارت microSDتان هستند. می‌توانید زمانی که می‌خواهید این بکاپ تهیه شود را تنظیم کنید.

آپشن دیگر، Titanium Backup است. این برنامه (که نیازمند روت است) درست مثل NANDroid به شما امکان می‌دهد از برنامه‌ها، تنظیمات سیستم و فایل‌های دیگر بکاپ بگیرید. اما بر خلاف NANDroid، در این برنامه می‌توانید بکاپ‌ها را هفتگی (یا ماهانه) زمان‌بندی کنید تا مطمئن شوید که بکاپ‌ها همیشه بروز هستند. حتی می‌توانید اینکه از کدام برنامه‌ها بکاپ گرفته شود را کنترل کنید؛ مثلا بکاپ‌ها را فقط به برنامه‌های دارای داده‌های جدید یا به آن برنامه‌هایی که آپدیت جدید دریافت کرده‌اند، محدود کنید.

24- خلاص شدن از دست گوگل

ما به عنوان کاربران اندروید مجبوریم بپذیریم که در ازای اینکه به خدمات رایگان مهیاشده توسط گوگل (که شامل خود سیستم اندروید هم می‌شود) دسترسی داریم، گوگل می‌تواند به منظور ارائه نتایج شخصی‌سازی‌شده‌ [در موتورهای جستجو] و بازاریابی، به داده‌های ما دسترسی پیدا کند؛ و این کار را هم می‌کند. تمام برنامه‌های ساخته‌ی دست گوگل، شامل پلی استور، مشمول عملیات جمع‌آوریِ اطلاعاتیِ گوگل هستند. البته برای آن‌هایی که می‌خواهند خودشان را از زیر نگاه هشیار گوگل آزاد کنند، راه چاره‌ای وجود دارد.

با روت کردن می‌توانید یک رام سفارشی که شامل خدمات گوگل نمی‌شود را روی گوشی خود نصب کنید. بسیاری از این رام‌ها برنامه‌های گوگل را ندارند و نصب کردن آن‌ها به خودتان واگذار خواهد شد. بدون این برنامه‌های گوگلی، کاربر از اپ استور متن‌باز F-Droid به عنوان منبعی برای دریافت جایگزین‌هایی برای برنامه‌های مورد علاقه گوگلی خود استفاده می‌کند؛ بدون آنکه داده‌هایش جمع‌آوری شوند.

25- بازیابی پسوردهای وای‌فای

فرض کنیم ماه‌ها پس از خرید گوشیتان، به شبکه‌های وای‌فای متعددی وصل شده‌اید. حالا دوستتان پسورد شبکه‌ای را از شما می‌پرسد که آن را به یاد نمی‌آورید. با WiFi Key Recovery و روت کردن، می‌توانید این پسورد را پیدا کنید. این برنامه به شما امکان می‌دهد پسورد تمام شبکه‌های وای‌فای که قبلاً به آن‌ها دسترسی داشته و روی گوشی ذخیره‌شان کرده‌اید را مشاهده کنید. حتی می‌توانید با استفاده از کدهای QR هر یک از پسوردها را به اشتراک گذاشته یا فهرست همه‌شان را در یک سند ذخیره کنید.

26- تغییر شماره IMEI

 شماره IMEI یا International Mobile Equipment Identity (شناسه بین‌المللی تجهیزات موبایل) یک شناساگر منحصر به فرد مربوط به هر گوشی است. از این شماره معمولاً برای ردگیری گوشی در صورت گم‌شدن یا دزدیده‌شدن آن استفاده می‌شود. یک چیزی است مشابه شماره شناسایی خودرو (VIN). با وجود اینکه هیچ‌وقت نباید عوضش کنید، اما ممکن است گاهی اوقات در شرایطی قرار بگیرید که کسی که نمی‌خواهید در حال ردگیری شما باشد. با استفاده از روت و Xposed می‌توانید این شماره را جعل کرده و در نتیجه هر برنامه‌ای که برای ردیگری شما مورد استفاده بوده، داده‌های اشتباه به خوردش داده شود.

یک سری ماژول‌ها وجود دارند که می‌توانند امکان دستیابی شما به این امر را فراهم کنند. همه این ماژول‌ها در وهله‌ی اول نیازمند روت بودن دستگاهتان می‌باشند. یکی از خوب‌های این ماژول‌ها، Device ID Masker می‌باشد. با این ماژول نه تنها شماره IMEI را عوض می‌کنید بلکه شناساگرهای دیگر، شامل شماره سریال، شماره سریال تولیدکننده، آدرس بلوتوث‌مک، آدرس وای‌فای‌مک و بسیاری دیگر را نیز عوض می‌کنید.

27- تغییر شماره سریال دستگاه

علاوه بر شماره IMEI، یک شناساگر دیگر نیز که وابسته‌ی به گوشیتان است، شماره سریال آن می‌باشد. درست مثل IMEI، با استفاده از Xposed این را هم می‌توانید عوض کنید. با وجود اینکه همان ماژولی که قبلاً ذکر کردیم قادر به انجام این کار می‌باشد، اما ماژول دیگری نیز وجود دارد که این کار را رایگان انجام می‌دهد.

با استفاده از ماژول Serial Number Changer می‌توانید از طریق تغذیه برنامه‌ها با یک شماره متفاوت در مواقعی که درخواست شماره سریال را می‌کنند، هویت اصلی خود را پنهان کنید. در گوشی‌هایی با اندروید اریو یا جدیدتر، می‌توانید از همین ماژول برای خوراندن شماره سریال‌های تصادفی به حلق برنامه‌ها استفاده کنید که این کار از حریم شخصی شما محافظت می‌کند.

اما مثل مورد IMEI، این شماره را هم نمی‌توانید به صورت دائمی تغییر دهید. اگر برنامه را حذف کنید، شماره سریالتان به همان شماره اصلی بر خواهد گشت. حتی با این وجود، این برنامه برای آن‌هایی که به دنبال حریم شخصی اضافی می‌گردند، برنامه‌ای محشر است.

خودتان را از شر اعصاب‌خردی‌ها خلاص کنید

بعضی‌وقت‌ها قابلیت‌هایی که همراه با یک گوشی ارسال می‌شوند اکثراً اعصاب‌خردکن هستند. تبلیغات، پف‌افزارها و حتی هشدارهای ناخوانده. باز، اینجا هم روت کردن مفید است.

28- بلاک کردن تبلیغات در همه سیستم‌عامل

یکی از اعصاب‌خردکن‌های رایج برای بسیاری از کاربران گوشی‌های هوشمند، تبلیغات موبایلی هستند. مشکل اینجاست که این تبلیغات ضروری هستند. از آنجایی که اکثر برنامه‌های اندروید رایگان هستند، سود تبلیغاتی تنها منبع درآمدی است که یک توسعه‌دهنده در ازای کار دشوار خود در اختیار دارد. با وجود اینکه بعضی توسعه‌دهندگان یک نسخه ویژه (پرمیوم) که بدون تبلیغات است هم درست می‌کنند اما کاربران آن‌ها را نمی‌خرند. بنابراین تبلیغات همیشه گوشه و کنار صفحه باقی می‌مانند.

تبلیغات به طور ذاتی بد نیستند. این بخاطر توسعه‌دهندگان است که آن‌ها را چنان ضعیف پیاده می‌کنند و یا حتی توسعه‌دهندگان خوش‌نیت هم چنان زیاده‌روی می‌کنند که کاربران آزار می‌بینند. در نتیجه این آزار، کاربران می‌خواهند که تبلیغات را حذف کنند. بدون پرداخت پول برای نسخه‌ی ویژه هر یک از برنامه‌ها (که خیلی‌هاشان هم اصلا ندارند)، نمی‌توانید هم بدون روت کردن و هم بدون تبلیغات از گوشیتان استفاده کنید. اما داستان دستگاه‌های روت‌شده فرق می‌کند.

البته بدون روتینگ هم امکان مسدود کردن تبلیغات وجود دارد؛ بهترین راه حل، استفاده از یک وی‌پی‌ان را می‌طلبد که بدین صورت توانایی استفاده از آن برای محافظت از حریم شخصی حذف می‌شود. اما دستگاه‌های روت‌شده می‌توانند لذت قدرت برنامه‌ی AdAway را بچشند.

با داشتن AdAway هر زمان که برنامه‌ای درخواست تبلیغ بدهد، این برنامه آن درخواست را به آی‌پی آدرسی که اصلا کار نمی‌کند، هدایت می‌کند. این برنامه در F-Droid موجود است، در نتیجه متن‌باز نیز می‌باشد. از آنجایی که درخواست‌های تبلیغاتی شارژ باطری را می‌خورند، اکثر گوشی‌ها با داشتن این برنامه بهبود قابل توجهی در عمر باطری مشاهده می‌کنند.

بزرگترین مشکل AdAway این است که از شر حجمی که تبلیغات اشغال می‌کنند، خلاصتان نمی‌کند اما نیازی به نگرانی نیست. با ماژول AdBlocker Reborn Xposed می‌توانید هم تبلیغات و هم فضایی را که اشغال می‌کنند، حذف کنید. این کار کوچکترین ردپاهای وجود تبلیغات را هم پاک می‌کند.

29- یوتیوب بدون تبلیغ

مگر در صورتی که مشترک YouTube Premium شوید یا فایل‌های میزبان اضافی و ضروری را به AdAway اضافه کنید، گرفتار تبلیغات یوتیوب خواهید شد. البته با کمک یک برنامه و روتینگ، می‌توانید این مسئله را هم رفع کنید.

توسعه‌دهنده‌ای به نام Arter97 روشی ساخته که برنامه خام یوتیوب را طوری اصلاح می‌کند که تبلیغات را نشان ندهد؛ همانند روشی که بعضی ماژول‌های Xposed انجام می‌دهند. از آنجایی‌که SafetyNet گوگل قادر به شناسایی Xposed Framework می‌باشد، افراد زیادی وجود ندارند که خواستار استفاده از چنین ماژول‌هایی باشند. با برنامه آرتر97، می‌توانید همین کار را انجام داده و در عین حال در صورت استفاده از Magisk برای روت کردن، جلوی شناسایی‌شدن روت‌شدگی را بگیرید.

YouTube Vanced راه حل دیگری است که قابلیت‌های نسخه پرمیوم یوتیوب همچون پخش در پس‌زمینه و شخصی‌سازی‌های اضافی را به طور رایگان در اختیارتان می‌گذارد. این فایل APK برای کاربرانی که گوشیشان را روت نکرده‌اند نیز کار می‌کند اما آن‌هایی که روت کرده‌اند، عملیات نصب نسبتاً آسان‌تری پیش رو خواهند داشت. در دستگاه‌های روت‌نشده برای اینکه بتوان پس از نصب فایل APK در برنامه ثبت نام کرد، باید microG روی گوشی نصب باشد. اما دستگاه‌های روت‌شده نیازی به این مرحله ندارند.

30- حذف پف‌افزارها

احتمالاً بزرگرترین خوبی روت کردن، حذف همین پف‌افزارها باشد. فقط با روت کردن می‌توانید به صورت دائمی برنامه‌های غیرضروری نصب‌شده توسط OEM را حذف کنید. گوشی‌های روت‌نشده فقط می‌توانند برنامه‌ها را غیرفعال کنند که بعد از فکتوری ریست باز فعال می‌شوند. با روت کردن می‌توانید برنامه‌ها را حذف کرده، روی حافظه داخلی دستگاهتان جا باز کنید و دیگر هیچ‌وقت مجبور نباشید دوباره به فکرشان بیافتید.

اگر  به اشتباه برنامه‌ای که عملکرد دستگاه را دچار اشکال می‌کند، حذف کنید، با بکاپ‌های تقویت‌شده‌ی روتی می‌توانید به راحتی ارور مربوطه را حل کرده و به کارتان ادامه دهید. راه‌های متعددی برای حذف پف‌افزارها از طریق روت، وجود دارد. این راه‌ها شامل ماژول‌ها و فایل منیجرهای Magisk می‌شوند اما بهترین راه حل، با اختلاف، استفاده از Titanium Backup است.

با استفاده از این برنامه می‌توانید هر برنامه‌ای که روی دستگاهتان نصب است را حذف کنید. اگر مطمئن نیستید که آیا می‌توانید برنامه مورد نظرتان حذف کنید یا نه می‌توانید آن را فریز هم بکنید. این کار برنامه را نگه داشته اما دسترسی آن به شما یا هر برنامه‌ی دیگری را قطع می‌کند.

همه‌چیز را سفارشی کنید!

وقتی پای روت کردن در میان باشد باحالی واقعی قضیه، قابلیت ناب شخصی‌سازی است. عملاً هیچ چیزی در نرم‌افزار گوشیتان وجود ندارد که نتوانید به دلخواه خود تنظیمش کنید.

31- ماژول‌ها

بیایید اینطور فرض کنیم که رام خام دستگاهتان را خیلی دوست دارید اما می‌خواهید قابلیت شخصی‌سازی و تنظیم سیستم آن را هم بهبود ببخشید. در چنین موقعیتی کافیست برای دستیابی به این امر، دستگاهتان را با Magisk روت کرده و Xposed Framework را روی آن نصب کنید.  

Xposed Frameword تغییری (modification) است که اعمال آن به شما امکان می‌دهد سیستم‌عامل و برنامه‌های خود را بدون اینکه مجبور باشید از یک ریکاوریِ سفارشی (custom recovery) استفاده کنید، تنظیم کنید. این تنظیمات به شکل ماژول‌هایی ظاهر می‌شوند که می‌توانید در برنامه Xposed Installer موجود در Xposed Repo پیدایشان کنید. قبلاً به چندی از ماژول‌های Xposed شامل تعویض‌کننده IMEI و بلاکر تبلیغاتی ارتقایافته اشاره کردیم.

دیگر منبع عمده‌ی ماژول‌ها، Magisk است. Magisk توسط توسعه‌دهنده‌ای به نام topjohnwu که می‌خواست روشی بدون سیستم برای روت کردن بسازد، ساخته شد. با Magisk هر تغییری که روی سیستم اعمال کنید، بدون اینکه فایل‌های سیستمی را دستکاری کند، در پارتیشنِ بوت ذخیره می‌شود. این همان نکته‌ای است که به آن امکان می‌دهد جلوی شناسایی سیفتی‌نتِ گوگل را بگیرد.

ضمناً Magisk از ماژول‌هایی شبیه به Xposed که شخصی‌سازی‌های راحتی در اختیار دستگاه روت‌شده می‌گذارند، استفاده می‌کند. البته به نسبت آمار پایین Xposed، ماژول‌های محبوب فراوانی از Xposed (از جمله خود Xposed) راهشان را به Magisk باز کرده‌اند و کلکسیون آن هر روز در حال افزایش است. بر خلاف Xposed، این ماژول‌ها توسط گوگل شناسایی نمی‌شوند. این امر به شما امکان می‌دهد تا از برنامه‌هایی همچون Google Play که روی هر دستگاهی که گوگل تشخیص روت‌شده بودن آن را بدهد کار نمی‌کنند، استفاده کنید.

هم Magisk و هم Xposed می‌توانند برای رام‌های خام و رام‌های سفارشی مورد استفاده قرار گیرند هرچند سازگاری آن‌ها به رام، ماژول و خود گوشی بستگی دارد. این راه به استثنای نصب یک برنامه، راحت‌ترین راه افزودن قابلیت‌های جدید به دستگاهتان است و واگردانی این تنظیمات به راحتی حذف یک برنامه خواهد بود.

32- عوض کردن انیمیشن‌های هنگام بالا آمدن دستگاه

هر بار که گوشی در حال بوت‌آپ باشد، به هنگامی که گوشی مشغول بارگذاری سیستم عامل است، انیمیشنی پخش می‌شود. این انیمیشن‌ها انتخاب‌های OEM هستند منتهی وقتی دستگاه روت شود، می‌توان عوضشان کرد.

انیمیشن‌های بوت از طریق شماری روش‌های متفاوت، قابل تعویض هستند. ماژول مجیسکی MidnightCore می‌تواند انیمیشن بوت را با یکی دیگر از انیمیشن‌های OEM عوض کند. بعضی رام‌های سفارشی هم از طریق تنظیمات، شامل قابلیت سفارشی‌سازی این انیمیشن‌ها می‌شوند. هرچند نهایت کنترل وقتی است که خودتان آن را با استفاده از یک فایل‌منیجر، عوض کنید.

از این لینک می‌توانید انیمیشن‌های بوت دانلود کنید. سپس از یک مرورگر فایلی برای باز کردن پوشه /system/media استفاده کرده و نام فایل bootanimation.zip را به چیزی دیگر تغییر دهید. وقتی نامش را تغییر دادید، فایل جدید انیمیشنِ بوت را به آن پوشه انتقال داده و نامش را به bootanimation.zip تغییر دهید. همین!

33- روی تک‌تک بخش‌های گوشیتان تم بگذارید

در نخستین روزهای زندگی اندروید یکی از محبوب‌ترین رام‌های سفارشی CyanogenMod بود. در آن دوره این رام قابلیت‌های بیش‌تری نسبت به خود اندروید داشت؛ عملکرد سریع‌تری ارائه می‌داد و توانایی سفارشی‌سازی در آن بسیار بیش‌تر بود. یکی از بهترین قابلیت‌های آن، موتور تم درون‌سیستمی‌اش بود. وقتی CyanogenMod تعطیل و با عنوان LineageOS ظاهر شد، آن موتور تم‌اش دیگر باز نگشت. اما همان تیمی که بسیاری از تم‌های محبوب CyanogenMod را ساخته بودند، برنامه Substratum را ساختند؛ برنامه‌ای که اجازه می‌دهد تم‌ها را روی تمام دستگاه‌های روت‌شده، بدون احتیاج به CyanogenMod، نصب کرد.

این تم‌ها رنگ تمامی وجوه گوشی را عوض می‌کنند. هرچقدر هم که برای یک تم تاریک اندرویدی دست به چانه بنشینیم، Substratum تنها راه دستیابی به چنین چیزی است. کل سیستم‌عامل می‌تواند با یک تم پیرو طرح رنگی مورد نظرتان بشود. منوی تنظیمات، اپلیکیشن‌های خام و حتی بعضی برنامه‌های شخص ثالث محبوب، همه‌شان با رنگ‌های برگزیده توسط تم هماهنگ خواهند شد.

مثل بعضی ترفندهای دیگر، با افزونه Andromeda می‌توان بدون روت کردن از این موتور تم استفاده کرد. البته این افزونه محدود به دستگاه‌های دارای اندروید Oreo 8.0 است و 1.99 دلار قیمت دارد.

34- مرتب کردن منوی به‌اشتراک‌گذاری (share menu)

منوی به‌اشتراک‌گذاری اندروید وقتی که به درستی استفاده شود، ابزاری قدرتمند است. مشکل اینجاست که خیلی سریع به هم می‌ریزد و طبقه‌بندی آن محدود است. کاربران دستگاه‌های روت‌نشده یا محدود به نصب برنامه‌هایی هستند که جایگزین آن می‌شوند یا محدود به پین (سنجاق) کردن بعضی موارد به ردیف بالایی منوی به‌اشتراک‌گذاری هستند. با وجود اینکه این دو گزینه کاری هستند، اما بزرگ‌ترین مشکل منوی به‌اشتراک‌گذاری را برطرف نمی‌کنند: وجود برنامه‌های بی‌شماری که هیچ‌وقت از آن‌ها استفاده نخواهد شد.

با استفاده از Xposed Framework و ماژول Custom Share می‌توانید برنامه‌ها را از این فهرست حذف کنید. بدین صورت منوی به‌اشتراک‌گذاری‌تان فقط با داشتن برنامه‌هایی که واقعاً برای به اشتراک‌گذاری داده‌ها ازشان استفاده خواهید کرد، بسیار کوچک‌تر و خلوت‌تر می‌شود.

35- تغییر فونت‌ها

 روتینگ به شما اجازه می‌دهد فونت متون به کار رفته در سرتاسر سیستم‌عامل را تغییر دهید. با وجود اینکه OEMهایی همچون وان‌پلاس قابلیت تغییر فونت بدون روتینگ را شامل می‌شوند، اما این قابلیت معمولاً فقط به یک تک‌فونت اضافه محدود است. هرچند با روت کردن می‌توانید از یک مجموعه‌فونت انتخابتان را انجام دهید.

برنامه‌هایی مانند Font Fix به شما اجازه می‌دهند از میان بیش از 4000 فونت به انتخاب بپردازید. به طور فنی این برنامه توسط دستگاه‌های روت‌نشده قابل استفاده است اما بعضی OEMها مانع تغییر فونت در گوشی‌های روت‌نشده می‌شوند. با روت کردن تمام گوشی‌ها مثل ساعت کار خواهند کرد. با استفاده از FontFix می‌توانید استایل متون را در هر بخش تغییر دهید. به علاوه، این برنامه کنترل بیش‌تری بر روی فونت‌هایی که به صورت ذاتی در دستگاه نیستند، مهیا می‌کند.

جان تازه‌ای به گوشی خود ببخشید

36- رام‌های سفارشی

برای پوشش کامل رام‌های سفارشی به چند تایی مقاله احتیاج خواهیم داشت، بنابراین خلاصه نکات ماجرا را در اختیارتان می‌گذاریم. رام‌ها فریمورهای اصلاح‌شده‌ی اندروید‌مبنایی هستند که توسط توسعه‌دهندگان شخص ثالث برای ایجاد تجربه‌ای متفاوت، سفارشی شده‌اند. به طور خلاصه، نصب یک رام اختصاصی سیستم‌عامل گوشی را با یک سیستم‌عامل جدید جایگزین می‌کند که حاوی آپشن‌های سفارشی‌سازی بسیار بیش‌تر، امنیت بهبودیافته و عملکرد بهتر می‌باشد.

رام‌هایی مثل Resurrection Remix ارتشی از آپشن‌های شخصی‌سازی درون‌سیستمی که در اندروید خام و هیچ پوسته OEMای یافت نمی‌شوند، در اختیار کاربر می‌گذارند. این آپشن‌ها به شما امکان می‌دهند همه‌چیز از لاک‌اسکرین (صفحه‌قفل) گرفته تا نوار راهبری را تغییر دهید. LineageOS وCopperhead OS امنیت را ارتقا می‌دهند و مورد دوم امنیتی قابل مقایسه با OEMهای امنیت‌محور، همچون بلک‌بری، ارائه می‌دهد. LineageOS که بی‌تردید یکی از محبوب‌ترین رام‌های سفارشی است، تجربه‌ای نزدیک به اندروید خام برایتان می‌آورد که یک سری اضافات مثل Privacy Guard (که در بالا درباره‌اش توضیح دادیم) دارد.

ضمناً رام‌ها مخصوص دستگاه‌های قدیمی هم طراحی می‌شوند، به طوری که تا سال‌ها بعد از توقف ارسال از طرف OEM، برای آن‌ها آپدیت‌های نرم‌افزاری و پچ‌های امنیتی مهیا می‌شود. یک مثال بارز این مسئله، وان‌پلاس وان است که در سال 2014 عرضه شد. کامیونیتی پشتیبانی از آن را تا سال‌ها بعد ادامه داده که این امر کاربران را قادر ساخته اندروید Pie 9.0، آخرین نسخه‌ی اندروید را روی دستگاه‌هایشان نصب کنند. محض اطلاع، آخرین عرضه رسمی وان‌پلاس وان، اندروید لالیپاپ 5.1.1 بود.

38- ریکاوری بهتر

هرچند این مورد از لحاظ تکنیکی از مزایای روت کردن نیست، اما ریکاوری سفارشی و روتینگ آنچنان به یکدیگر وابسته‌اند که این مورد ارزش ذکر کردن پیدا می‌کند. ریکاوری‌های سفارشی مثل TWRP معمولاً مرحله دومی هستند که تمام کاربرانی که با روش‌های سنتی اقدام به روت کردن دستگاهشان می‌کنند، به آن نیاز دارند. فقط وقتی که OEMها مانع از بکارگیری راه متداول روت کردن می‌شوند، کاربران در ابتدا مجبورند برای روت کردن، چاره‌ای دیگر بیابند. حتی در این شرایط نیز کاربران با استفاده از برنامه‌هایی همچون FlashFire می‌توانند در ادامه کار، TWRP را نصب کنند.

ریکاوری‌های سفارشی عمل افزودن اصلاحات (مودیفیکیشن) به دستگاه را آسان می‌نمایند. اکثر مودیفیکیشن‌ها را می‌توان با استفاده از صفحه‌رابط یک ریکاوری سفارشی که شامل رام‌های سفارشی هم می‌شود، فلش کرد. همانطور که قبلاً اشاره کردیم، در صورتی که اتفاقی برای دستگاه بیافتد ریکاوری‌های سفارشی، از بهترین راه حل‌های بکاپ‌گیری موجود برای کاربران اندروید می‌باشند.

38- مدیریت بهتر باطری

پیش از آنکه اندروید از Doze Mode (حالت چرت‌زدن) رونمایی کند، نگهداری شارژ در اکثر دستگاه‌های اندروید افتضاح بود. کاری که Doze کرد این بود که به وسیله ساخت یک حالت زمستان‌خوابی (hibernation mode) برای مواقع بی‌کار بودن گوشی، مصرف انرژی در پس‌زمینه را بهبود بخشید. نوتیفیکیشن‌های تمام برنامه‌ها به جز آن‌هایی که اولویت بالایی داشتند به حاشیه رانده‌شدند که درنتیجه مصرف باطری در مواقعی که از دستگاه استفاده نمی‌شد، به حداقل می‌رسید. کاری که برنامه‌هایی مانند Greenify انجام می‌دهند این است که این توانایی را در راستای حفظ بیش‌تر شارژ، بیشینه می‌کنند.

فعال شدن حالت هایبرنیشن معمولاً نیازمند گذر از یک دوره‌ی مشخص زمانی است که گوشیتان در آن حرکتی نداشته باشد. Greenify می‌تواند برنامه‌ها را به محض اینکه صفحه‌نمایش گوشی خاموش شد، به حالت هایبرنیشن بفرستد. همچنین می‌تواند به وسیله قابلیتی به نام Shallow Hibernation (خواب زمستانی سبک) برنامه‌های درگیر حالت هایبرنیشن را سریع‌تر بیدار کند. این قابلیت، برنامه‌ها را برای مدتی بیدار کرده، آن‌ها را تبدیل به برنامه‌های اولویت بالا می‌کند و سپس دوباره آن‌ها را به حالت هایبرنیشن برمی‌گرداند. بدون روت کردن هم می‌توان از Greenify استفاده کرد اما توانایی آن به شدت محدود خواهد بود. منتهی با دادن دسترسی روت، می‌تواند به طرز قابل توجهی نگهداری شارژ دستگاه را بهبود ببخشد.

39- اورکلاک یا آندرکلاک کردن CPU و GPU

آن سیستم-رو-تراشه یا SoC‌ (به انگلیسی: System on a Chip) که در دستگاه وجود دارد، به شدت عملکردهای گوشی را به آن دیکته می‌کند. هرچند سر همان سال اول، کوالکام سیستم-رو-تراشه‌ی جدیدی عرضه می‌کند که از نسخه سال پیش هم سریع‌تر است و در نتیجه SoC موجود روی دستگاه شما، منسوخ می‌شود. مگر در صورتی که گوگل تصمیم به احیای پروژه Aura بگیرد، تعویض SoC برای کاربران معمولی ناممکن است به طوری که تنها راه تقویت عملکرد گوشی، خرید یک گوشی جدید خواهد بود. برای آن‌هایی که نمی‌توانند هر ساله از عهده‌ی خرید یک گوشی جدید برآیند (یا فقط دلشان نمی‌خواهد همینطوری بیخیال گوشی فعلیشان شوند)، روت کردن راه حلی تدارک دیده است.

با روت و یک کرنل سفارشی می‌توانید کارکرد CPU و GPU را به منظور عملکرد بهتر، افزایش دهید (یا اصطلاحاً آن‌ها را «اورکلاک» کنید). در اوایل دوران اندروید و روتینگ این کار به معنای آن بود که باید فرکانس را به طور دستی تا جایی که عملکرد دلخواهتان را ببینید، افزایش دهید. اما امروزه این کار بسیار ساده‌تر است. توسعه‌دهندگان کرنل‌های سفارشی از پیش‌تنظیماتی که برای کار روی گوشی و SoC خاص شما آزمایش‌شده‌اند، استفاده می‌کنند. بدین صورت اورکلاکی در اختیار خواهید داشت که کاری و نسبتاً پایدار است.

آپشن دیگر کاهش کارکرد SoC («آندرکلاک») است. آندرکلاک کردن از پا به سن گذاشتن باطری جلوگیری می‌کند. پا به سن گذاشتن باطری باعث می‌شود که ظرفیت حقیقی باطری دستگاهتان با هر بار شارژ و دشارژ، کاهش پیدا کند. با آندرکلاک کردن CPU، انرژی مصرف‌شده توسط آن کم‌تر خواهد شد به طوری که مانایی عمر باطری شما بیش‌تر می‌شود در حالی که سطح عملکرد فقط اندکی کاسته شده است.

40- استفاده از گاورنرها

گاورنر مؤلفه‌ای از کرنل است که فرکانس CPU را سنجیده و تنظیم می‌کند. گاورنر خط مشی‌هایی برقرار می‌کند که فرکانس CPU را بر اساس کوهی از شرایط تنظیم می‌کنند. این گاورنرها تفاوت قابل توجهی در نحوه عملکرد دستگاهتان ایجاد می‌نمایند. گاورنر پیش‌فرض توسط OEM تعبیه شده است. با روت کردن خالی به هیچ‌وجه نمی‌توانید آن‌ها را اصلاح کنید، اما با روت کردن و یک کرنل سفارشی، می‌توانید گاورنرهایی که می‌خواهید را انتخاب کنید.

پس از گزینش گاورنرها می‌توانید روشی را که گوشیتان موقعیت‌های متفاوت را مدیریت می‌کند، تغییر دهید. گاورنر بسته به کار مورد نظر نحوه کاهش یا افزایش فرکانس CPU را تعیین می‌کند. مثلاً یک گاورنر می‌تواند CPU دستگاهتان را تا زمانی که کارش را تکمیل می‌کند، به منظور بیشینه‌سازی فرکانس آن قفل کند. وقتی کار CPU تکمیل شد، می‌تواند به حالت بلااستفاده یا یک سطح انرژی پایین‌تر بازگردد. یک گاورنر دیگر ممکن است فقط از پایین‌ترین فرکانس ممکن برای تکمیل کارهای هر مسئله استفاده کند. بدین صورت گوشی هرگز به علت فرکانس بالا، حرارت بالا تجربه نخواهد کرد.