اینترنت فیبر نوری آخرین تغییر در شیوه انتقال داده ها در سراسر جهان است. از کابل بسیار سریعتر است، سریعتر از شماره گیری است و می تواند مقدار زیادی از داده ها را در یک رشته حمل کند، حتی گاهی اوقات می تواند چندین ترابایت داده را به راحتی انتقال دهد.
برای فعالسازی اینترنت 4G در گوشی اندروید در این لینک همراه ما باشید.
فهرست موضوعات مقاله
قبل از فیبر نوری: DSL و کابل
خط اشتراک دیجیتال (DSL) از خطوط تلفن موجود برای انتقال داده ها استفاده می کند که معمولا از مس ساخته شده است. DSL کند و قدیمی است و بخاطر اینکه در اکثر قسمت ها نیاز به کابل داشت از دنیای تکنولوژی اینترنت دور شد، ولی امروزه هنوز هم در برخی مناطق روستایی از آن استفاده می شود. سرعت متوسط DSL دو مگابایت در ثانیه است.
اینترنت کابلی از کابل هم محور استفاده می کند، همچنین از مس ساخته شده است و به طور کلی از همان کابل های مورد استفاده برای اجرای شبکه های تلویزیونی بهره می برد. به همین دلیل است که بسیاری از ارائه دهندگان خدمات اینترنت همراه دسترسی به اینترنت، اشتراک تلویزیون را هم پیشنهاد می دهند. سرعت متوسط کابل متفاوت است، اما می توان آن را بین 20 تا 100 مگابایت در ثانیه محدوده گذاری کرد.
انقلاب فیبر نوری
کابل های فیبر نوری از فیبرهای شیشه ای کوچک برای انتقال داده ها با استفاده از پالس های نور استفاده می کنند. انتقال نور بسیار شبیه به انتقال برق از سیم مسی است، اما مزیت آن این است که کابل فیبر نوری می تواند همزمان چندین سیگنال را منتقل کند. آنها فوق العاده کوچک هستند، بنابراین اغلب در کابل های بزرگتر به نام “کابل های فیبر نوری ترانک” پیچیده می شوند، به طوری که هرکدام شامل چند خط فیبر است. کابل های فیبر مقدار زیادی اطلاعات را حمل می کنند و سرعت متوسط که شما می توانید در خانه مشاهده کنید 1 گیگابایت در ثانیه است که اغلب “گیگابایت اینترنت” نامیده می شود.
کابل های ترانک بیشترین استخوان بندی اینترنت مدرن را تشکیل می دهند و می توانید مزایای آنها را حتی در صورت نداشتن “اینترنت فیبر نوری” مشاهده کنید. این به این دلیل است که نقاط تبادل اینترنت (IXP) از خطوط فیبر نوری ترانک برای اتصال به دیگر IXPها استفاده می کنند. (نقطه تبادل اینترنت: ایستگاه های سوئیچینگ و مسیریابی که که خانه شما را به بقیه جهان متصل می کند.)
اما زمانی که وقت آن می رسد تا تمام خانه ها در شهر به IXP شما متصل شوند (یک اجرا که معمولا به عنوان “آخرین مایل” نامیده می شود)، ارائه دهنده خدمات معمولا از کابل کواکسیال سنتی برای اتصال به خانه شما استفاده می کند. این نوع اجرا برای سرعت اینترنت شما محدودیت ایجاد می کند. وقتی کسی می گوید از اینترنت فیبر نوری استفاده می کنم، منظور او این است که برای اتصال خانه به IXP نیز از فیبر نوری استفاده شده و محدودیت سرعت در کابل مسی از بین رفته است.
محدودیت‌های فیبر نوری
یکی از دلایلی که باعث رایج نبودن فیبر نوری می شود، قیمت آن است. اجرای آن بسیار گران است و زمانی که خطوط کابلی در دسترس هستند، توجیه مناسبی ندارد. برای اکثر مردم، سرعت 20 الی 100 مگابایت در ثانیه بر روی کابل کافی است، زیرا اکثر دانلود ها از اینترنت حتی به محدوده این چنین هم نمی رسند و فقط موارد خاصی وجود دارند.
در حالی که فیبر نوری قطعا بهتر از کابل مسی می باشد، به دلیل محدودیت هایی که در سرور میزبان دانلود وجود دارند، در تعداد زیادی از موارد افزایش سرعت را به صورت چشمگیری مشاهده نمی کنید. در برنامه ای مانند Steam، برای دانلود یک بازی 10 گیگابایتی به وسیله اتصال فیبر نوری به نظر فقط چند ثانیه طول می کشد، اما در واقع شما با حداکثر سرعت 50 مگابایت در ثانیه می توانید از سرور Staem دریافت داشته باشید.
اگر از یک برنامه کاربردی استفاده می کنید که با افزایش سرعت مشکلی ندارد یا کامپیوترهای متعددی در خانه دارید، فیبر نوری ممکن است گزینه مناسبی باشد. با این حال در حال حاضر این سرویس در چند شهر منتخب در دسترس است.
